Odc.8 "Powrót"

Mei nawet nie wiedziała kiedy zasnęła. Jednak nie obudziła się w domu Jake’a tylko w Akademii. W swoim pokoju. Koło łóżka leżała jej walizka i liścik :

„Musiałem wyjechać. Mam nadzieję,  że niedługo wrócę. Trzymaj się. Jake”

Dziewczyna niespokojnie wstała z wielkim bólem, ale nie takim zwykłym. Takim jaki czuła kiedy zobaczyła zdjęcie D’joka z Valerią. Coś ją w środku zabolało, ale szybko przeszło bo do drzwi dobijała się Tia.

Mei niespokojnie otworzyła drzwi myśląc , że to będzie D’jok.

Przyjaciółka rzuciła się na dziewczynę.

- Nareszcie jesteś ! Jak mogłaś mnie tak zostawić ?! – zapytała szczęśliwa Tia.

- P p..przepraszam – powiedziała cicho Mei.

- Wybaczam Ci. Ale słyszałam o D’joku –

- Spoko…na szczęście już wszystko się wyjaśniło –

- Uff…ulżyło mi, ale czy wy….-

- NIE WIEM –

- Może przywitasz się z innymi ? –

- Jakoś nie mam ochoty, ale czy Arch wie, że tu jestem ? –

- Tak, tak –

- Ehh…może zjem śniadanie – powiedziała przygnębiona Mei.

Dziewczyna zeszła na dół zostawiając swoją przyjaciółkę. Była tak przygnębiona, że ledwo zeszła do jadalni. Na szczęście nikogo w niej nie było.

Otworzyła lodówkę, w której jak zwykle było tylko mleko, twaróg i dwa jajka.

Arch nie miał czasu zrobić zakupów. Przynajmniej tą miłą chwile zapamiętała po 3 latach mieszkania w Akademii.

Po zjedzeniu śniadania Mei przyszła do świetlicy by zobaczyć czy jest tam reszta.

Niestety ich tam nie było, ale momentalnie Mei przypomniała sobie o treningu.

Pobiegła więc do Sali treningowej (Jezuu już nie pamiętam tak nazywałam te wszystkie sale xD) I zobaczyła jak Snow Kidsi trenują.

Od razu zobaczył ją Arch, który przerwał trening.

- Mei gdzieś ty była ? Przez Ciebie ….-

I w tej chwili przerwała mu Dame Simbaj :

- Arch, uspokój się. Nie widzisz, że Mei jest zmęczona ? –

- Eh…no dobrze. Snow Kids wychodzić ! –

I w tej chwili z holo-trenera (holo-trenera ? Tak to się nazywało ? ;D) wyszedł D’jok, a za nim błyskało światło jakby wyszedł z niebios…..a wracając do rzeczywistości to Micro-Ice zobaczywszy Mei, rzucił się na nią jak jakiś wariat.

- Dobra Micro..złaź ze mnie ! Przecież nie było mnie tylko tydzień ! –

- O tydzień za dużo –

- Dobrze, dobrze. Micro zostaw Mei – powiedział D’jok.

Rudowłosy popatrzył na Mei takim wzrokiem, że aż nogi Mei były jak wata. Chyba nie umie żyć bez D’joka. W środku poczuła jakby coś ciepłego. To była powracająca miłość.

Kiedy już wszyscy ze wszystkimi się przywitali, wtedy Mei mogła wrócić do swojego pokoju.

Ale nie była w nim długo sama, bo przyszedł do niej D’jok.

- Jeśli chcesz się tłumaczyć z tego wszystkiego to nie radzę. Nie wracajmy już do tego – powiedziała Mei.

- No dobrze, ale czy my mamy jeszcze szansę ? –

- Jak się postarasz to TAK –

Mei uśmiechnęła się.

- Bardzo dużo przegapiłam z treningów ? –

- Oprócz bezsensownego gadania Archa to nie –

Nagle w głośnikach zabrzmiał głoś Micro – Ice’a :

„Dzisiaj o 20.00 idziemy na imprezę.Sz,sz,sz…Micro oddawaj ten mikrofon”

D’jok szybko wybiegł z pokoju, żeby zdążyć się przygotować.

Mei zaczęła się ubierać, malować…pierdu-pierdu, pitu-pitu. I była gotowa.

Zeszła na dół gdzie był tylko D’jok.

-  Gdzie reszta ? – zapytała Mei.

- Jeszcze ich nie ma –

Po 20 minutach czekania :

- Boże ! Gdzie oni są ? – zapytała wściekła Mei.

Nagle z góry zeszła cała reszta Snow Kids :

- No nareszcie – powiedział D’jok.

- Co tak długo ? –

- Nie ważne. Możemy już iść ? –

- No możemy –

Gdy Snow kidsi byli już w klubie i ostro zaczęli się bawić, Mei nagle źle się poczuła. Na szczęście był koło niej D’jok.

- Mei, wszystko dobrze ? –

- Tak, tak –

- Może lepiej wrócimy ? –

- Wiesz co. Ja wracam ty lepiej tu zostań –

- Ale może lepiej z Tobą pójdę –

- Eh..jak chcesz –

Mei i D’jok wyszli z klubu. Dziewczyna czuła się coraz gorzej, aż w końcu zemdlała.

Po 15 minutach obudziła się w swoim łóżku, a koło niej siedział D’jok trzymając ją za rękę.

Mei widząc martwiącego się D’joka poczuła coś czego ona i ja nie umiemy określić.

- Co się stało ? – zapytała słaba Mei.

- Zemdlałaś – powiedział smutno D’jok.

(I tu powinno włączyć się piękną piosenkę Lany Del Rey – Summertime Sadness ;D)

Dziewczyna lekko się uśmiechnęła i ścisnęła rękę D’joka.

- Kiedy mogę wrócić do pokoju ? – zapytała Mei.

- Jutro –

- Boże mam się tu tak nudzić ? –

- Ze mną nie będziesz się nudzić –

- Daj spokój za godzinę masz trening –

- No to nie pójdę –

- Pójdziesz, pójdziesz –

- Widzę, że nie ma co się kłócić –

- Ze mną nigdy –

D’jok wstał z krzesła i wyszedł z Sali, ale zanim to zrobił powiedział :

- Za 2 godziny będę –

Mei oczywiście nic nie powiedziała….nie chciała nic mówić. Była tak zauroczona D’jokiem, że nie mogła nic wydusić z siebie.

Po dwóch godzinach D’jok pędem pobiegł do Mei. Cały trening o niej myślał. Jednak gdy wszedł do gabinetu jej na łóżku nie było. Zaczął biegać po całej Akademii i szukać dziewczyny, aż nagle oświeciło go, że przecież jest w swoim pokoju.

Zapukał do wielkich drzwi i otworzyła zapłakana Mei.

Nie zapytał co się stało tylko przytulił dziewczynę, która cicho łkała.

W końcu Mei powiedziała :

- On nie żyje –

- Kto ? –

- TATA –

Dziewczyna jeszcze bardziej zaczęła płakać, a D’jok nie umiał jej pomóc.